Enkele struiken hebben in hun latijnse soortnaam het woord vroeg ofte ‘praecox’. Letterlijk betekent het vroegtijdig. Veel planten met die soortnaam zijn ‘vroeg uit de veren’: ze zijn vroeg in het jaar reeds in volle bloei.  De meeste zijn ook  naaktbloeiers : de bloemen verschijnen op de takken vooraleer de bladeren ontloken zijn. Ze haasten zich om insecten te lokken voor de bestuiving, op het moment dat er zich nog geen bladerdak boven hen bevindt, én dat er nog maar weinig andere planten bloeien. Aldus kunnen ze als een van de eersten bestoven worden.

Chimonanthus praecox of winterzoet is een bladverliezende struik uit China, voorkomend in het gebergte tot op 3000 m. De opgaande, meerstammige struik heeft sterk geurende bloemen en wordt daarom sinds lange tijd in tuinen aangeplant. Ook op water blijven de bloemen lang en goed geuren. De bladeren zijn lancetvormig met glanzende bovenzijde. De struik wordt tot 3 meter hoog. De Stachyurus praecox of staartaar is nog zo’n vroegbloeier. Een zeer decoratieve bladverliezende struik met zoals de naam vermeldt een bloeiwijze die op een staartvormig aartje lijkt. Deze zijn 4 tot 10 cm lang en bevatten geelachtig witte, kleine klokvormige bloempjes in dichte trosjes. Deze struik groeit op 1800 m in het hooggebergte in Japan, waar ze 4 à 5 m hoog wordt. De zeer winterharde heester is in deze tijd van het jaar een echte blikvanger.

Andere vroeg- en naaktbloeiers zijn de gewone en de sneeuwforsythia of Abeliophyllum, de toverhazelaar (hamamelis), diverse Viburnum of sneeuwbalsoorten als de V.  bodnantense ‘Dawn’ en V. farreri, en het peper- of miserieboomje (Daphne mezereum). Werkelijk uniek is de Edgeworthia chrysantha of de papierstruik, die naast zijn geurende cremegele bloemen nog een interessante schors heeft, waarvan in Japan speciaal papier wordt gemaakt.