Stel je voor een boom te zijn. Met je takken de ijle lucht in grijpend, en je wortels verankerd in de bodem. Al van jongsaf houden ze je recht, storm en wind weerstaand. Die voeren je dagelijks een paar duizend liters water aan, waarvan je meer dan 95 % terstond verdampt. Daardoor is het rondom jou verfrissend koel, en veel koeler dan onder een parasol, zelfs op de heetste zomerdag. Want met de waterdamp wordt eveneens warmte aan je omgeving onttrokken. Je bent dus een soort airco. Maar nog veel meer dan dat. 

Je haalt koolzuurgas uit de lucht. Dat is het broeikasgas waar zo vaak naar verwezen wordt door onheilsprofeten die er zelfs een Nobelprijs mee wegkaapten. Nochtans is de oplossing voor het zogenaamde probleem heel simpel : plant een boom. De koolzuurgas wordt in de boom opgeslagen als suiker, cellulose en lignine of houtweefsel. Met dat laatste kunnen wij ons dan weer lekker gaan verwarmen, of een goed geïsoleerd huisje bouwen, want dat zal tot nader order nog wel nodig zijn.

En bomen leveren naast bloemen en lekkere vruchten ook nog de zo broodnodige zuurstof, waarmee wij onze voedingssuikers verbranden, wat ons energie geeft. Een boom is toch wel een zeer efficiënte bron van zonne-energie !

En ze geven bescherming, tegen wind en inkijk. Ze draineren de grond. Ook in onze natte winters zullen groenblijvende bomen zoals steeneiken en eucalyptus de bodem helpen draineren.

Even stilstaan bij een boom kan geen kwaad. Sommigen zijn zo oud dat ze de eerste ontploffing van Nobels explosieve goedje nog meemaakten. Anderen staan hier reeds van in de tijd van Keizer Karel. En sommige bomen hebben nog de slag bij Hastings meegemaakt. Aan hun jaarringen kan je zien hoe het klimaat in al die tijd reeds fluctueerde op het ritme van de zon en de aardbaan eromheen, zonder dat wij als mens daar toen maar ook nu veel invloed op hadden en hebben. Maar een boom planten, dat helpt, zeker ? Je achterkleinkinderen zullen het wel weten !

Peter